Τελευταία
Στήλες
Editor's Choice

Τα νέα μας στο mail σας

Agenda
Αφιερώματα
Ταινίες εβδομάδας
Βιβλία του μήνα

ΤΑ ΚΟΙΝΑ

 Kοινωνία + Κινήματα·   Πολιτική + Οικονομία·   Ιδέες + Φιλοσοφία·   Επιστήμη + Τεχνολογία·   Οικολογία + Περιβάλλον·   Πολιτισμός·   Περί υγείας και άλλων δαιμονίων·   Οι ξένοι·   covid-19·  

No Zackie, No Peace. Συγκέντρωση & Πορεία για τα 2 χρόνια.

Δύο χρόνια μετά, όλοι οι δολοφόνοι – αφεντικά και αστυνομικοί – κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητα σκορπούν το ρατσιστικό τους δηλητήριο εις βάρος του δολοφονημένου αδερφού μας και του κινήματος αλληλεγγύης.

Μόρια: Είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών ;

Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας και κοινή ζωή. Για “Έλληνες και ξένους”. Για γηγενείς και πρόσφυγες ή μετανάστες. Αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή. Που ορίζει και θα ορίζει το επόμενο διάστημα τους εχθρούς και τους φίλους μας.

Κώστας Φουρίκος

Ημέρα αγώνα των καλλιτεχνών δημιουργών και όλων των εργαζόμενων στο Θέαμα–Ακρόαμα | 10.09

Κλιμακώνουμε δίνοντας ένα δυναμικό «παρόν» την Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου και ώρα 18 : 00 (συγκέντρωση για την Αθήνα στα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου). Ημέρα αγώνα των καλλιτεχνών δημιουργών και όλων των εργαζόμενων στο Θέαμα – Ακρόαμα.

ΤΕΧΝΕΣ

 Μουσική·   Κινηματογράφος·   Ταινίες της εβδομάδας·   Θέατρο + Χορός·   Εικαστικά + Άλλα·   Λογοτεχνία + Ποίηση·   Βιβλία του μήνα·   Φωτογραφία·  

Το «Σκέφτομαι να βάλω τέλος» του Charlie Kaufman είναι αριστούργημα

Ο Kaufman με το «I’m Thinking of Ending Things» υλοποίησε, και πάλι, κάτι το αριστουργηματικό. Και είναι αυτό: Δημιούργησε, ανέπτυξε, εξέλιξε και κατέστρεψε μέσα σε ένα δίωρο μια ανθρώπινη ερωτική σχέση, μιλώντας, αναλύοντας και μελετώντας εξ’ αρχής ακριβώς αυτή τη θεματική.

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Έκθεση Φωτογραφίας: Το Αυτό – Ανακατασκευάζοντας την οικογένεια | MedPhoto Festival

Τα οικογενειακά φωτογραφικά αρχεία, αποτελούν αναπαραστάσεις μιας ζωής που είχαμε ή που θα θέλαμε να έχουμε. Άλλα τακτοποιημένα,συντηρημένα σε άλμπουμ, φυλαγμένα σαν θησαυροί, άλλα πεταμένα, φθαρμένα, σκισμένα. Κινήσεις που υποδηλώνουν θέληση για διατήρηση της μνήμης, κινήσεις που υποδηλώνουν την αδιαφορία ή την ανάγκη για λήθη.

Disk Lab Rock Εντάσεις με χαρακτήρα Vol IΙ

Το disc lab, κρατώντας τις υποσχέσεις του, συνεχίζει την ενότητα των δίσκων Rock έντασης  με χαρακτήρα, παρουσιάζοντας αυτή τη φορά 3 άλμπουμ εγχώριων δημιουργών που…

Γράφει ο Μιχάλης Μιχάλη Παπαμακάριος

«Σιωπηλή σαν το θάνατο», του Αμπδόν Ουμπίδια

: Ο Ουμπίδια σε καθηλώνει αμέσως. Η φράση-άνοιγμα ακαταμάχητη: «Η νύχτα ράγισε σαν αστραπή. Στη γειτονιά κάποιος πέθαινε». Η αναταραχή μόλις ξεκινά. Ο άνθρωπος ετοιμάζεται να συναντήσει τη μοίρα του. Σε αυτή την ατόφια ποιητική φράση εντοπίζεται ο πυρήνας του έργου. Η νύχτα που ραγίζει, η διάρρηξη που δεν διορθώνεται και η εκδήλωση του αναπότρεπτου, του βίαια αναπότρεπτου.

Γράφει ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

«Πόσες λέξεις;», της Όλγας Σελλά

Η Σελλά, σε ένα βιβλίο αυτοβιογραφικό –«επαγγελματική αυτοβιογραφία» θα το χαρακτηρίζαμε- φυσικά και επιλέγει τα κομμάτια που θέλει. Και αυτό που θέλει δεν είναι μόνο να μοιραστεί μαζί μας στιγμές της δημοσιογραφικής της πορείας. Πάνω απ’ όλα θέλει να μας δείξει τι σημαίνει αξιοπρεπής, τυχερή, σωστή δημοσιογραφική πορεία.

Γράφει ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ·   ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ·   ΕΥ/ΔΑΙΜΟΝΙΑ·  

ΙΣΤΟΡΙΑ

1939 ή 1945; Οι πόλεμοι της μνήμης γίνονται για το σήμερα και μας αφορούν

Κάθε κράτος συγκροτεί πολιτική για την ιστορία που μεταφράζεται ως “πολιτική μνήμης” δηλαδή το με ποιον τρόπο “θυμάται” η “κοινή γνώμη”, ο “μέσος πολίτης” γεγονότα του παρελθόντος. Η ιδιαίτερη και ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρουσα ρωσική περίπτωση.

Γράφει: Γιώργος Μιχαηλίδης

Το πογκρόμ ενάντια στους ανάπηρους πολέμου της Αλβανίας

Μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες, μία από τις πιο ηρωικές μάχες, μία από τις πιο μαύρες, μισανθρωπικές σελίδες της προδοτικής ιστορίας των ταγματασφαλιτών. Τους πυλώνες του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους ενάντια στους “κομμουνιστάς”.

Το Περιοδικό admin team - Αναδημοσίευση

Συνεντεύξεις

Συνέντευξη Στέργια Κάββαλου: «Τα ζώα ζούνε μαζί μας»

Η ταλαντούχα συγγραφέας μάς μιλά για το νέο της παιδικό βιβλίο «Τα αδεσποτάκια της Μπαρτσελόνα». Σκοπός της να ευαισθητοποιήσει παιδιά και ενήλικους γύρω από το θέμα της φροντίδας των αδέσποτων.

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Αλλότρια

Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Μένοντας σε 50 τετραγωνικά μέτρα ή γιατί αυτός ο κόσμος δεν έχει τον ίδιο χώρο για όλους

Και αν βγουν; Αν κάνουν μια βόλτα στο πάρκο; Με αποστάσεις πάντα, ούτως ή άλλως έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει αγκαλιά. Εκεί είναι ο κίνδυνος; Δεν είναι ο συνωστισμός στη δουλειά που πολλοί είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν καθημερινά; Στο σπίτι, που πολλοί είναι αναγκασμένοι να ζουν ο ένας πάνω στον άλλο. Στο καμπ. Στο νοσοκομείο χωρίς μάσκες. Χωρίς ΜΕΘ. Χωρίς προσωπικό.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Μάγια Πλισέτσκαγια (20 Νοεμβρίου 1925 – 2 Μαΐου 2015)
Η Απόλυτη Πρίμα Μπαλαρίνα
«Το βασικό δεν είναι να χορεύεις με τη μουσική. Το βασικό είναι να χορεύεις μέσα στη μουσική. Αν μια νότα του βιολιού κρατήσει περισσότερο χρόνο, τόσο χρόνο πρέπει να κρατήσει και η κίνηση. Η μουσική είναι το “κείμενο” του ρόλου μου. Όταν χορεύω τη “Λίμνη των Κύκνων” ακούω κάθε “λέξη” της παρτιτούρας του Τσαϊκόφσκι»